______พูดได้เลยว่าหนังไทยกำลังรุ่งยิ่งถ้าจัดดารารุ่นเก่ามาไม่ซ้ำหน้าไม่จำเจ ยังไงก็ขายออก ยิ่งหนุ่มอนันดาช่วงนี้ขายดีมากด้วยแล้ว หนังเรื่องนี้เหมือนจะหลอกคนดูตั้งแต่ชื่อเรื่องไปจนถึงฉากเขย่าขวัญเพิ่อเพิ่มความน่าดูเวลาโปรโมทเท่านั้น เพราะประเด็นหลักของหนังมีเพียงเล็กน้อยบวกกับจบแบบหักมุมคาดไม่ถึง “รักหลอน” เป็นเหมือนละครทีวีที่เอามาขึ้นจอใหญ่ไม่ต่างอะไรกับ “แฝด” ที่มาช่าแสดงนำ และ “บอดี้ศพ 19” ไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่ที่จะมองว่าหนังไทยพัฒนาขึ้นจึงชัดเจนว่าสู้ดูหนังตลกในช่วงเดียวกันสนุกคุ้มค่ากว่า น่าเสียดายที่หนังถ่ายทอดความความผิดปกติทางจิตได้ไม่ชัดเจนกะว่าจะได้มุขใหม่ ผู้กำกับดันเอาฉากไร้สาระอย่างภรรยาของหมอกับฉากโกนหนวดมากลบ หรือฉากที่คนไข้ขย้ำกัดหมอก็แทบใช้ไม่ได้ไม่มีอะไรสำคัญกับหนังเลย หรือจะเอาฉากเลิฟซีนที่ออกจะยาวเป็นพิเศษมาเป็นจุดขายก็ได้แค่ฮือฮาเพียงพักเดียวก็เงียบ ผมเคยเขียนเรื่อง “Bug” ที่ว่าโรคจิตโรคติดต่อ ก็คงชัดเจนขึ้นถ้าดู Memory รักหลอน ว่าการกรอกข้อมูลให้เชื่องมงายของฝ่ายหนึ่งทำให้อีกฝ่ายหนึ่งหลงเชื่อและเป็นไปด้วยได้ จุดนี้เองที่ดูน่ากลัวเพราะการดูหนังสยองขวัญ หนังฆาตกรโรคจิตเล่นเกมโหด ๆ บ่อยเข้าสมองก็จะสะสมข้อมูลเหล่านี้จนเป็นรูปความทรงจำปกติ ฉะนั้นเราคนธรรมดาควรสรรหาข้อมูลหลากหลายและเปลี่ยนแนวการรับรู้เพื่อพักสมองซะบ้างอย่าหมกมุ่นอยู่หนังแนวเดียวหรือจดจ่อกับเรื่องโหด ๆ มากไป รักตัวเองจริง ๆ บ้างอย่าให้กลายเป็น รักหลอน ซะเองครับ
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น